Osteopathie

Osteopathie is een manuele geneeswijze die als uitgangspunt heeft dat het lichaam één geheel vormt (holisme) en dat beperkingen in een bepaalde lichaamsregio dus ook klachten in een andere regio kunnen veroorzaken. Hierbij gaat de osteopatie uit van de natuurlijke beweeglijkheid van alle weefsels in het lichaam. Als lokaal de beweeglijkheid vermindert of verloren gaat, heeft dat gevolgen voor het hele lichaam en zullen er op den duur klachten ontstaan. Door beweeglijkheid in de verschillende lichaamsweefsels terug te brengen worden het evenwicht en het zelfgenezend vermogen van het lichaam gestimuleerd en verminderen of verdwijnen klachten. Er wordt dus gewerkt vanuit een totaalbenadering, waarbij gezocht wordt naar de oorzaken van de klachten.

De osteopaat onderzoekt en behandeld verschillende systemen in het lichaam:

• het houdings- en bewegingsapparaat (spieren, botten, gewrichten, banden)
• het orgaansysteem (met bijbehorende vliezen, bloedvaten en lymfesysteem)
• het craniosacrale systeem (schedel, hersen- en ruggemergvliezen, heiligbeen en stuitje, hersenvocht)

Deze systemen beïnvloeden elkaar continu en zorgen voor evenwicht in het lichaam. Raakt dit evenwicht verstoord, dan kunnen er klachten ontstaan. Een osteopaat benaderd uw klachten dus vanuit verschillende invloeden.

Mechanisch gezien kunnen bewegingsbeperkingen ontstaan door een verhoogde spanning van het weefsel zelf. Maar dat kan ook door een toegenomen trekkracht aan het weefsel of verklevingen en littekens. Neurologisch kunnen spieren of organen verkeerd aangestuurd worden, waardoor functies minder goed uitgevoerd worden en er te hoge en/of te lage spanningen zijn. Circulatie van bloed, lymfe en hersenvocht kan ook belemmerd zijn, met verminderde voeding van weefsels als gevolg, of een verminderde afvoer, waardoor verzuring en stuwing kunnen ontstaan.

Ook in de chemie en fysiologie van het lichaam kunnen dysfuncties optreden. Met name als er problemen in de stofwisseling zijn, zoals bij Diabetes of een verkeerd voedingspatroon. Een osteopaat beoordeeld al deze factoren en onderzoekt en behandeld het gehele lichaam.

Tevens zoekt een osteopaat in de voorgeschiedenis naar gebeurtenissen of aandoeningen die het begin van lichamelijke klachten kunnen zijn. Zo kan bijvoorbeeld een doorgemaakte blaasontsteking leiden tot lage rugklachten of klachten in de benen. Na een ziekte van Pfeiffer kunnen schouderproblemen of algemene vage klachten met pijn, stijfheid en vermoeidheid ontstaan. Na de bevalling kunnen baby’s buikklachten of slikproblemen ontwikkelen doordat de schedelbasis druk geeft op uittredende zenuwen. Valpartijen of ongelukken leiden vaak tot verminderde of aangepaste bewegingen en uiteindelijk tot klachten. En zo zijn er vele voorbeelden te noemen.

Een osteopaat onderzoekt en behandeld uw klachten door middel van zachte en rustige handgrepen en vanuit een zo volledig mogelijk perspectief. Zeker bij kinderen en baby’s wordt er zeer voorzichtig behandeld.

Osteopathie is geen alternatief voor behandeling door een (kinder)arts. In geval van ziekte, ontstekingen of acute letsels dient u eerst een arts te raadplegen.